Susan Boyle opent haar deuren om camera's een rondleiding te geven in haar pas gerenoveerde huis

Mrt 31, 2022 by apost team

Susan Boyle werd een instant sensatie wereldwijd toen ze meedeed aan de derde serie van "Britain's Got Talent" (BGT). Hoewel die kennismaking meer dan tien jaar geleden plaatsvond, is Boyle erin geslaagd een niveau van blijvende kracht te bereiken zoals zelden wordt gezien bij tv-sterren. Die uitvoering van de Les Mis-klassieker I Dreamed a Dream is miljoenen keren bekeken, inclusief het fronsende en vervolgens geschokte gezicht van Simon Cowell. Maar zelfs met haar plotselinge opkomst is Boyle bescheiden gebleven - ze woont zelfs nog steeds in het huis waar ze woonde voordat ze voor het eerst meedeed aan BGT.

Susan Magdalene Boyle werd geboren op 1 april 1961, in Blackburn, West Lothian. Haar vader, Patrick Boyle, was een veteraan uit WO II en mijnwerker en hij zong in The Bishop Blaize. Zijn vrouw, Bridget, werkte als stenotypiste. Het echtpaar had negen kinderen: vier zonen en vijf dochters, met Boyle als hun allerlaatste kind. Als kind kreeg ze te horen dat ze een leerstoornis had ontwikkeld als gevolg van zuurstoftekort tijdens de geboorte. In een interview met de Guardian in 2013, vertelde de zangeres openhartig hoe ze gepest werd door haar leeftijdsgenoten omdat ze "anders" was."

Tijdens haar leven heeft Boyle last gehad van emotionele uitbarstingen en worstelde ze met sociale interactie en communicatie, wat haar vaak belemmerde in haar vermogen om relaties aan te gaan en gepast te handelen. Zingen was de enige activiteit die haar soelaas kon bieden.

"Ik kom uit een muzikale familie," zei Boyle. "Dat is altijd zo geweest, via mijn vader. Ik heb altijd gezongen. Het zit al in mijn bloed sinds ik 12 was en meedeed aan schoolproducties en shows."

Toen kreeg ze eindelijk, op haar vijftigste, de diagnose van het syndroom van Asperger.

Ze was bij een arts geweest om te praten over haar angsten, waarvan ze dacht dat ze het resultaat waren van het feit dat er iets mis met haar was.

"Ik ging op zoek naar een diagnose bij een Schotse specialist," legde Boyle uit aan The Scotsman. "Niemand zei dat ik dat moest doen. Ik dacht dat ik een serieuzere ziekte had en niet goed kon functioneren."

Haar arts liet haar verschillende tests ondergaan, waaruit uiteindelijk bleek dat haar "IQ bovengemiddeld was."

Boyle gaf in hetzelfde interview toe dat ze dankbaar was dat ze de diagnose had gekregen, maar benadrukte dat ze zich er niet door zou laten definiëren.

"Het zal geen verschil maken voor mijn leven. Het is gewoon een aandoening waarmee ik zal moeten leven" zei ze, eraan toevoegend dat ze alleen hoopte dat anderen haar beter zouden begrijpen en empathie zouden tonen.

"Ik denk dat mensen me beter zullen behandelen omdat ze veel beter zullen begrijpen wie ik ben en waarom ik de dingen doe die ik doe."

Ze verliet de school met weinig kwalificaties en ging naar een vakopleiding van de overheid om werk te vinden. Boyle ging ook professioneel zingen en trad af en toe op in plaatselijke zalen. Ze werd lid van het koor van haar kerk, waar ze ook vrijwilligerswerk deed. Uiteindelijk werd de zangeres aangenomen op de Edinburgh Acting School en trad ze op in het Edinburgh Fringe Festival - een jaarlijks evenement in de stad waar lokale artiesten optreden. In 1999 nam Boyle een album op voor het goede doel, getiteld "Cry Me a River", dat zo'n 1.000 keer werd gedraaid. De ster heeft zelfs een klein optreden gedaan op de Britse televisie, waar ze te zien was in Michael Barrymore's show "My Kind of People."

apost.com

Boyle vertelde The Guardian:

"Ik deed My Kind of People voor de gezelligheid," zei ze. "

Toen haar moeder, Brigitte, te zwak werd om voor zichzelf te zorgen, nam Boyle een pauze van het zingen om voor haar te kunnen zorgen. Nadat haar moeder in 2007 overleed, werd ze geprikkeld om een kans te wagen en auditie te doen voor "Britain's Got Talent". In hetzelfde interview met The Guardian vertelde ze:

"Ik had een beetje rust nadat mijn moeder was overleden, maar ik had Britain's Got Talent op tv gezien en dacht dat ik het eens moest proberen," herinnerde Boyle zich. "Paul Potts was echt goed. Hij was een inspiratie voor veel mensen en ik dacht: ik waag het erop."

In oktober deed ze haar eerste auditie in Glasgow, gevolgd door een tweede auditie voor Simon Cowell en de andere juryleden. "Ik was erg nerveus," zei ze.

Op dat moment verschilde Boyle enorm van de deelnemers die we gewend waren in de show te zien. Ze was een eenvoudige vrouw van middelbare leeftijd uit Schotland met een kanten beige jurk en een warme glimlach. Zowel de kijkers als de jury wisten niet wat ze konden verwachten. Maar toen ze "I Dreamed A Dream" uit volle borst zong, was de hele zaal op slag verbijsterd door haar bloedmooie stem. In hetzelfde interview vertelde ze aan The Guardian:

"Ik verwachtte dat de mensen een beetje cynisch zouden reageren," zei Boyle. "Maar ik besloot om ze voor me te winnen. Dat is wat je doet. Ze wisten niet wat ze konden verwachten. Voor Britain's Got Talent had ik nooit een echte kans gehad. Zo simpel is het. Je moet gewoon doorgaan en stapje voor stapje zetten en op een dag lukt het je. Je mag gewoon niet opgeven."

Die nacht maakte Boyle internationaal beroemd. Ze vertegenwoordigde een ander soort rolmodel; eentje dat niet paste in het traditionele verhaal van succesvolle beroemdheden. Ze was een gewoon mens van net voorbij de veertig, mijlenver verwijderd van het uiterlijk van een filmster of model dat we normaal gesproken op de cover van tijdschriften zien. Maar ze kon zingen - en zelfs heel goed zingen. Boyle was het bewijs dat iedereen zijn of haar dromen kon najagen, ongeacht afkomst of uiterlijk en zelfs zo ver kon gaan om ze te verwezenlijken. In 2009 werd ze tweede in de serie "Britain's Got Talent", maar dat was nog maar het begin van haar opmars naar het internationale prestige.

Twee jaar na haar succesvolle auditie kwam Susan Boyle met haar eigen boek, waarin ze vertelde over haar minder glamoureuze opvoeding. "The Woman I was Born to Be: My Story" is het boek van Boyle dat in de zomer van 2011 werd uitgegeven door Atria Books van Simon & Schuster. De website van de uitgever over het boek omschrijft Boyle als "een bescheiden vrouw van middelbare leeftijd uit een dorp in Schotland." De treffende beschrijving zinspeelt op het vrij normale leven dat Susan had voordat ze op televisie kwam, zoals "karaoke zingen in lokale pubs." Het boek deed Susan op een ander niveau belanden, want de lezers kregen inzicht in hoe "deze verbazingwekkende transformatie niet altijd gemakkelijk voor haar is geweest, ze werd geconfronteerd met alle valkuilen waar beroemdheid mee te maken krijgen, maar in de overvloed van aandacht en verwachtingen heeft ze altijd rust en helderheid gevonden in de muziek. Susan is geboren om te zingen."

De onmiddellijke beroemdheid van de zangeres veranderde haar leven van de ene dag op de andere en door de jaren heen. Voor sommige beroemdheden zijn deze veranderingen echter vaak rampzalig. Een leven van buitensporigheid en ongebreidelde uitgaven is vaak het kenmerk van snel gevonden roem. Boyle is echter niet in die val getrapt. Ondanks haar ongelooflijke succes heeft de Schotse zangeres een bescheiden leven behouden dat teruggrijpt op haar bescheiden begin.

Met zo'n nederig begin is het begrijpelijk dat Boyle er een bescheiden levensstijl op nahoudt. Volgens OK! UK, woont ze zelfs nog in haar ouderlijk huis. Ze vertelde de Sunday Post in een interview uit 2019:

"Ik heb het grootste deel van mijn leven in dit huis doorgebracht en ik zal nu niet verhuizen, omdat ik het gevoel heb dat het deel uitmaakt van mijn geschiedenis."

Hoewel ze zich in eerste instantie een fraai optrekje aanschafte toen het geld binnen rolde, realiseerde ze zich dat ze echt niet wilde verhuizen uit haar woning. Ze besloot zelfs om haar nieuwe huis aan een familielid te schenken in plaats van er zelf in te trekken.

"Ik heb het luxe huis gekocht, maar daar woont nu mijn nichtje in - ik deel het met de familie!", onthulde ze.

Ondanks dat het lijkt alsof Boyle van comfort houdt en niet per se wil verhuizen, betekent dat niet dat haar huis geen opknapbeurt kan gebruiken! Begin 2020 stapte de traditioneel mediaschuwe zangeres uit haar comfortzone om haar fans te laten zien wat ze met haar ouderlijk huis had gedaan. Volgens OK! UK woont Boyle in een flat die vroeger van de gemeente was - dat is door de overheid gesponsorde huisvesting in Groot-Brittannië. Uiteindelijk kocht ze het huis en renoveerde het naar haar smaak.

Ze legde uit aan OK! UK dat ondanks het feit dat ze zo'n 31 miljoen dollar waard is, het verlaten van haar huis voor een luxueus landhuis zou betekenen dat ze dierbare herinneringen achterlaat - iets wat Boyle niet wilde doen.

"Het heeft te maken met de herinneringen aan je huis en je opvoeding, je moet de balans opmaken en misschien kijken waar je vandaan komt en waar je oorsprong ligt," legde ze uit.

"Het is het beste om met beide benen op de grond te staan en bij je basis te blijven. Het houdt je met beide benen op de grond en voorkomt dat je dingen zegt die je misschien niet zou moeten zeggen."

Die wil om met beide benen op de grond te blijven, heeft er ook toe geleid dat Boyle niet veel uitgeeft. De meest luxueuze uitspatting was naar eigen zeggen het verbouwen van haar vaders oude garage - die voorheen vol stond met oude auto's - tot een vakantiehuisje om haar zomers door te brengen. Ze vertelde OK! UK in hetzelfde interview:

"Ik kon niets extravagants of buitensporigs doen door mijn ouders," zei Boyle. "Mijn ouders zullen waarschijnlijk terugkomen en me achtervolgen. Het is goed om met beide benen op de grond te blijven. Je hebt de glamoureuze kant en dan heb je de meer natuurlijke kant."

Dit is niet de eerste keer dat Boyle het over haar ouders heeft. In 2019 vertelde ze aan de Sunday Post over haar opmars:

"Ik wou dat mijn vader en moeder hier waren geweest om het allemaal mee te maken. Ik denk dat ze heel trots en heel blij zouden zijn geweest. Maar ze kijken ongetwijfeld op me neer."

Wanneer men het huis van Boyle binnenloopt, realiseert men zich onmiddellijk dat de bescheiden Schotse een gelovige vrouw is. Aan de ingang van haar woning worden de gasten begroet door een overvloed aan ornamenten van Jezus Christus. Dat leidt vervolgens naar haar pianokamer, waar nog veel meer religieuze beeldjes te zien zijn. Boyle heeft een kamer met een vleugelpiano omdat ze nu leert spelen. Maar ze liet de interviewer van OK! UK weten dat ze zeker nog aan het leren is om piano te spelen.

"Dat is om te beginnen een lachertje, want ik kan niet eens toonladders spelen! Ik ben het op dit moment alleen nog maar aan het leren," gaf de zangeres op humoristische wijze toe.

Boyle haalt ook graag herinneringen op aan het verleden. In haar woonkamer hangen veel foto's en herinneringen uit verschillende belangrijke periodes in haar leven.

Ze bewaart een souvenir van haar Comic Relief-single met Peter Kay, naast een ingelijste plaat die de miljoenste verkoop markeert van twee albums; "I Dreamed a Dream" en "The Gift." Ze bewaart ook veel foto's van haar overleden ouders, en één foto van het moment dat ze de paus ontmoette. Boyle is ook een kattenliefhebber, met één vensterbank volledig versierd met kattenfiguurtjes, waaronder een Cheshire cat, die er precies zo uitziet als die in de Disneyfilm uit 1951, 'Alice in Wonderland.'

Over het eerbetoon aan haar eerste auditielied vertelde Boyle OK! UK over hoe het haar nog steeds inspireert en dient als herinnering aan haar succes en harde werk. Ze zei:

"Dat is altijd mijn motto: blijf dromen, volg je dromen."

Haar keuken is, net als de rest van haar huis, relatief klein en bescheiden. Als onderdeel van de make-over heeft Boyle een eenvoudige maar moderne grijs-witte keuken geïnstalleerd, met veel ruimte aan het aanrecht en opbergruimte voor haar verzameling kitscherig vaatwerk. Ze grapte dat ze voor de renovatie nauwelijks genoeg ruimte had "om een kat te laten slingeren" in de kamer.

Ze vertelde verder aan OK! UK over de bijna zes decennia aan herinneringen die ze heeft verzameld in het huis.

"Er zit een beetje geschiedenis vast aan dit huis, we woonden er vroeger met z'n negenen," zei Boyle. "Drie zussen sliepen in wat nu mijn kleedkamer is. Bridie, Cathy en ik. Mary was al lang geleden getrouwd en had het nest verlaten. Dus toen ze allemaal vertrokken bleef ik met deze kamer zitten. Dit was mijn kamer."

De bescheiden zangeres blikte ook terug op haar stijlblunders als nieuweling in de showbizz. Ze blikte zelfs terug op de beruchte jurk die ze droeg tijdens de BGT-finale, die Boyle terugbracht naar het feit dat ze geen stylist had om haar te helpen betere keuzes te maken. "Ik heb nu een stylist die me helpt!" verzekerde ze. Hoewel ze misschien niet het modestatement maakte dat ze graag had gezien, benadrukte ze dat ze het niet anders zou willen.

Wat vind jij van de make-over van het huis van Susan Boyle? Laat ons weten wat je denkt en deel dit verhalen met je vrienden en familie!